Vanavond sprak ik in de sportschool een instructrice. Ze vertelde me dat haar passie dansen is. Maar omdat het “fysiek niet haalbaar” voor haar is, gaat ze nu een andere studie volgen.

“Fysiek niet haalbaar” is voor haar in haar hoofd als een muur geworden. Geen mogelijkheid meer om iets met dans te doen.. de luiken dicht..

Ik vroeg haar “als je dat fysiek niet haalbaar nu eens terugbrengt naar wat het echt is, een fysieke beperking of een conditionele beperking, en die accepteert.. Wat kun je dan toch nog met dans doen in je leven?”

” ja wauw..” Verbazing en grote ogen.. En een zee van mogelijkheden..

Als je het oordeel of de betekenis afhaalt van wat er echt is.. En dingen ziet zoals ze zijn, zonder verder oordeel of die stroom van automatische gedachten.. En dus niet de olifant van de mug maakt.. Neem je een beetje afstand, en zie je ineens wat je met je luiken dicht nog niet kon zien…